"İnsanları ve kültürleri birbirine bağlama konusunda nadir bir yeteneğe sahipti": Fransız şarkılarının ve Brezilya müziğinin savunucusu Niçoise Miran öldü

" Eğlenmek için bütün bir ömrümüz var. Dinlenmek içinse bütün bir ölümümüz var. " Françoise Miran'ın binlerce yaşamı boyunca, arkadaşı Georges Moustaki'nin neşeyle söylediği tek Felsefesi vardı.

Nice kültürünün vazgeçilmez isimlerinden itfaiyeci hırsız, 85 yaşında hayatını kaybetti.

Nice Jazz Off'un, Brezilya'nın Cimiez, Juan-les-Pins ve Ollioules (Var) festivalinin ve Les Alizés kültür derneğinin kurucusu, aynı zamanda ilaç endüstrisinde çalışan, şarkıcı, besteci, dansçı, oyuncu ⁽¹⁾ , yönetmen, yazar, gazeteci, programcı, gezgin, aktivist... ve üç çocuk annesi.

Sanatçı ebeveynlerde sıklıkla görüldüğü gibi dünyayı dolaşan hayaletlerden biri değil. Hayır, çok canlı, çok hazır bir anne; çocuklarını öfkesinin ritmine göre taşıyor, festivalleri ve kutsal canavarlarla dolu gece barlarını çaprazlıyor.

Moustaki'nin, Ferré'nin, Nougaro'nun dostu...

"Çocukluğumdaki akşamlar Nougaro, Higelin, Moustaki, Ferré ve Nilda Fernández ile doğaçlama müzik seanslarıydı. Fernández Fransız şarkılarına o kadar aşıktı ki. Paris'te ise Gal Costa, Luiz Antonio ve Rolando Faria'nın Brezilya noktürnleri, yumuşak melodilerden vahşi rumbalara kadar her şey vardı."

Vence'de muhalif belediye meclis üyesi olan en büyük çocuk Patrice Miran'ın özenle sakladığı bir parfüm.

Telefonla ulaştığımızda titreyen bir sesle, hayatını ve daha da önemlisi yaşam zevkini borçlu olduğu bu "harika, muazzam kadını" ilk önce anlatıyor.

Ateş gözyaşlarını öyle çabuk kurutur, ölümü kovar ve anne geri döner: "Doymak bilmez bir merakı, kültürle dolu, sınırsız bir enerjisi vardı. Toplumsal bir ideali vardı. Nice'te kendini sıkışmış hissedebilirdi, çünkü kültür çoğu zaman belediye siyasetinin zavallı çocuğuydu. Ama her zaman geri döndü çünkü buranın küresel bir şehir olduğunu anlamıştı. Ayrıca insanları ve kültürleri birbirine bağlama, Nice, Havana, São Paulo ve Rio de Janeiro arasında köprüler kurma gibi nadir bir yeteneğe de sahipti."

Brezilya'yı Fransız Rivierası'na getirmek

Françoise Miran, 1984'te diktatörlüğün çöküşünden hemen önce Cimiez arenalarını küçük bir Brezilya'ya dönüştürerek , kurtarıcı bir özgürleşme alanı yarattı ve yeni bir çağın habercisi oldu: " Bu bir çılgınlıktı! " diye itiraf etti 2016'da Nice-Matin'e. 80 müzisyenin (simgesel Gilberto Gil de dahil) gelişini organize etmiştik. Samba okulundan birçok dansçı. Konferanslar, sergiler vb. Başarı muazzamdı .

Caz festivalini gölgede bırakacak kadar, güzel Latin interlüdünün erken sonlanmasına neden oldu... ki bu interlüd daha sonra Juan-les-Pins'e ve ardından Ollioules'e ihraç edildi.

Gazeteci Rémy Kolpa Kopoul'un sıfatı ve Georges Moustaki'nin isim olarak taktığı lakapla anılan arkadaşlarının da belirttiği gibi, "paslanmaz bir maceraperest"ten (3) güzel bir miras.

Seksenlik yaşlarındaki bu adam, hayatının son günlerinde bile her sabah yüzmeye gitmeden önce dans ederdi. Sonra arkadaşlarıyla öğle yemeği yerdi; her zaman bir kadeh kırmızı şarap ve bir şarkı eşliğinde.

Hayatın bu anlarından geriye, bugün sadece tatlı bir anı kaldı; 15 Temmuz Salı günü saat 15:30'da Colomars, Chemin du Roguez'deki krematoryumda kutlanacak. Nostalji, şefkat ve Brezilyalılara çok yakın, tarif edilemez bir duyguyla dolu, acıyı güzelliğe dönüştüren müzikal bir övgü: saudade.

(1) Mütevazı roller oynadı; Les félins'deki gibi, Alain Delon'la ya da hatta Est-ce bien sensible'la birlikte mi? Georges Lautner'ın yazısı.

(2) Birçok gösterisinde Barbara, Kosma, Ferré, Bruant, Aragon, Prévert, Brassens'i canlandırdı.

(3) L'Harmattan tarafından yayımlanan otobiyografisinin başlığı.